Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Düzeyi ile Savunma Biçimleri Arasındaki İlişkide Bağlanma Boyutlarının Düzenleyici Rolü

Abstract

Bu çalışmada çocukluk çağı ruhsal travmaları ile savunma mekanizmaları arasındaki ilişkide bağlanma biçimlerinin düzenleyici rolü incelenmiştir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın katılımcıları kolayda örnekleme yöntemi ile ulaşılan, yaşları 18-65 arasında değişen 338 kadın ve 245 erkek olmak üzere toplam 583 kişi oluşmaktadır. Veri toplama aracı olarak Çocukluk Çağı Ruhsal Travma Ölçeği, Üç Boyutlu Bağlanma Stilleri Ölçeği ve Savunma Biçimleri Testi uygulanmıştır. Verilerin analizinde Pearson Korelasyon analizi ve çoklu hiyerarşik lineer regresyon kullanılmıştır. Araştırma sonucunda, fiziksel ihmalin matür, nevrotik ve immatür savunma tarzlarını yordadığı; duygusal ihmalin matür ve nevrotik savunma biçimlerini, cinsel istismarın ise matür savunma biçimini yordadığı bulunmuştur. Bağlanma boyutları ile savunma biçimleri arasındaki ilişkilerde, güvenli bağlanmanın matür ve nevrotik savunma biçimlerini yordadığı; kaçınmacı bağlanmanın matür, nevrotik ve immatür savunmaları, kaygılı-kararsız bağlanmanın ise nevrotik ve immatür savunmaları yordadığı bulunmuştur. Düzenleyici etki analizi sonuçlarında ise, çocukluk çağı ruhsal travmaları ile nevrotik savunma ve matür savunma biçimlerini kullanma düzeyi arasındaki ilişkide bağlanma boyutlarının düzenleyici bir etkisinin olmadığı, buna karşılık duygusal istismar ile immatür savunma biçimini kullanma arasındaki ilişkide kaçınan bağlanmanın, fiziksel ihmal ile immatür savunma biçimini kullanma arasındaki ilişkide kaygılı-kararsız bağlanmanın düzenleyici etkisi olduğu belirlenmiştir. Bir başka ifade ile duygusal istismara maruz kalmış bireyler eğer kaçınmalı da bağlanırlarsa immatür savunma biçimlerini kullanma düzeyleri daha da artmaktadır. Fiziksel ihmale maruz kalan bireyler kaygılı-kararsız bağlanırlarsa immatür savunma biçimlerini daha çok kullanmaktadır.