SARKOM PATOGENEZİNDE ETKİLİ OLABİLECEK YENİ ADAY GENLERİN ARAŞTIRILMASI

Abstract

Amaç: Nükleer tıpta radyonüklit tedavilerde çalışan radyasyon görevlilerinin uzun dönemde maruz kaldığı radyasyon dozlarının belirlenmesi ve rutin olarak yapılan her bir tedavi prosedürünün bu dozlara katkısının belirlenmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: 6 yıl boyunca rutin olarak İyot-131 (131I) tedavisi, (Lutesyum-177 (177Lu) tedavisi, Yittrium-90 (90Y) mikrosfer tedavisi ve 131I MIBG (Meta-İyodobenzilguanidin) tedavisi uygulayan doktor, hemşire, sağlık fizikçisi, radyofarmasist ve temizlik personelinin kişisel dozimetri kayıtları geriye dönük olarak incelendi. Aynı dönemde gerçekleştirilmiş olan tedavi sayıları ve bu tedavilerde görevli olanlar belirlendi. Bu bilgilerden radyasyon görevlilerinin tedavilerdeki absorbe radyasyon dozları ile prosedür başına doz değerleri çıkarıldı. Bulgular: Yıllık ortalama radyasyon dozları en yüksek radyofarmasistlerde 2185±1839 µSv bulundu. Hemşirelerde 786±943 µSv, sağlık fizikçilerinde 753±706 µSv, doktorlarda 626±741 µSv ve temizlik görevlisi personellerde 961±1099 µSv olarak hesaplandı. Prosedür başına hesaplanan ortalama doz değerleri en yüksek doktorlarda 129±208 μSv olarak bulundu. Hemşirelerde 122±187 μSv, sağlık fizikçilerinde 76±122 μSv, radyofarmasistlerde 76±52 μSv, temizlik görevlisi personellerde 42±64 μSv bulundu. Sonuç: Radyofarmasötiklerin hazırlanması sırasında, hastaya uygulanması sırasında ve hastanın tedavi servisinde yattığı süre boyunca doz aşımı olmamış, belirlenen radyasyon dozlarının izin verilen güvenli değerlerde olduğu tespit edilmiştir.